Cecropia Güvesi

Biliyorsunuz, yazılarımızda hep bir olay anlatıp, kıssadan hisse çıkarmaya çalışıyoruz. Bugün sizlere “Hyalophora cecropia” olarak bilinen Cecropia güvesinden bahsedeceğim. Cecropia, Kuzey Amerikia’da yaygın olarak görülür. 152 mm’lik kanat genişliğine sahip güve Saturniidae (imparator güvesi) familyasının üyelerindendir.
Allah (c.c.)?nun takdiri, Cecropia güveleri sadece geceleri uçar ve böylece birçok düşmandan doğal olarak kurtulmuş olurlar. Bu güve türünün dişileri oval şekle sahip olan kozalarını eğrelti otlarının gövdesine depolar. Besin ihtiyaçlarını ise huş ve kuş kirazı ağaçlarından temin ederler. Cecropialar’ın tek savunma yöntemi gece avlanmaları değildir. Son derece ilginç bir savunma yöntemleri daha vardır. Güvenin tüylü duyargalarına herhangi bir sebeple ışık vurduğunda böcek kendini yere atar ve olduğu yerde saklanarak düşmanından gizlenir.
Bir çocuk cecropia denilen bu güvenin kozalarını toplamış. Bahar gelince, güvelerin kozalardan nasıl çıktıklarını hayretle ve ilgi ile seyretmeye başlamış. Fakat güvelerin kozadan çıkarken çok zorlanmaları, sarf ettikleri gayret, çırpınma çok dikkatini çekmiş. Güvelerin kozayı delmek için ortaya koydukları mücadele karşısında içinde acıma hissi gelişmiş. Bunu fark eden babası bir gün, çocuğun yanında bu böceklerin bir tanesinin kozadan çıkmasını güçleştiren ipeği makasla kesmiş. Fakat sonuç acı olmuş; çok geçmeden böcek ölmüş.
Cecropia güveleri kozalarından çıkmak için ortaya koydukları mücadele ve gayretle adeta zorlu tabiat koşullarına hazırlanmaktadırlar. Tabii ki; gayret ortaya koymadan kozasından dışarı çıkan güve, hayatta kalabilmesi için gerekli olgunluğa henüz ulaşamamıştır. Bu çırpınışlar sayesinde ileride kendisi için çok gerekli olan kasları güçlenmektedir. Ayrıca bu böcek kozasından dışarı çıkarken sarf ettiği gayret neticesinde, vücudundaki zehri dışarı vermektedir. O zehir sayesinde ipeği eritir, çıkacak bir delik oluşturur. Eğer o zehir dışarı verilemezse böcek ölür.
Evet, güve deyip geçtiğimiz bir böceğin hayat hikâyesi ne kadar ibretlerle dolu değil mi? Bir gayret ortaya konulmadan ulaşılan sonuçlar çoğu zaman biz insanları mutlu etmez. Daha da önemlisi; insanlar da, daha güçlü, daha dayanıklı ve daha iradeli olmak ve böylece istediklerini yapabilmek için önlerine çıkan zorluklarla mücadele ederek olgunlaşır, gelişir ve güçlenirler. Eğer insanlar, arzularına kolayca ulaşırlarsa karakterleri zayıflar, mutlu olmazlar.
Hayatın sürekli tek düze, istediğimiz gibi gitmesi beklenemez. Hayatımızın her aşamasında birçok sıkıntı çekebiliriz. Hepimiz böyle anlarda büyük bir gayretle tüm zorluklara karşı mücadele etmemiz gerekir. Her zorlukla karşılaşmamız bizlere biraz daha tecrübe kazandırır. Zorluklar karşısında sabretmesini bilmeliyiz.
Unutmamalıyız ki; ?her zorluğun sonunda doğan bir ışık vardır.?

“Çünkü gerçekten güçlükle beraber kolaylık vardır.” (İnşirah suresi-Ayet 5)

Dr. Ali Bestami Kepekçi

Facebook

Twitter